Co
to jest komunia duchowa?
Komunia
duchowa to akt duchowy, modlitewny, którego celem jest osiągnięcie
takiego zjednoczenia z Jezusem (czy może lepiej: wejście w takie
zjednoczenie), jakie daje nam przyjmowanie Go w sakramencie Jego
Ciała i Krwi, ale poza
przestrzenią sakramentalną.
Jeśli
weźmiemy pod uwagę, że to zjednoczenie z Jezusem (a przez Niego z
Ojcem w Duchu) jest nadrzędnym i ostatecznym celem naszego życia
duchowego i wiary, to nie potrzeba już tłumaczyć, dlaczego święci
mówili o komunii duchowej jako o „najbardziej korzystnej” (poza
samą Eucharystią) praktyce religijnej.
Jak
przyjmuje się komunię duchową?
Zasadniczo
komunia duchowa polega na wzbudzeniu
w swoim sercu gorącego pragnienia zjednoczenia z Jezusem tak
i z takimi samymi skutkami, jak to się dzieje wówczas, gdy
przyjmujemy Eucharystię.
Praktyka
ta zakłada więc na wstępie miłość do Jezusa i pragnienie bycia
z Nim w jedności, wiarę w Jego realną obecność w Eucharystii,
świadomość (przynajmniej ogólną) jak wielkim jest ona darem i w
związku z tym gorące pragnienie jej przyjęcia. Nie chodzi tu
jednak tyle o wygenerowanie w sobie jakichś płomiennych uczuć czy
emocji (mogą się one pojawić i nie należy nimi „gardzić”,
ale pojawić się wcale nie muszą), ile o akt rozumu, wiary i woli.
Sam
„sposób” przyjęcia komunii duchowej może być bardzo prosty i
mieć formę
krótkiej modlitwy czy wręcz aktu strzelistego.
Na przykład: „Wierzę, Jezu, że jesteś rzeczywiście obecny w
Eucharystii. Kocham Cię! Żałuję za grzechy, którymi Cię
obraziłem. Przyjdź do mojego serca, oddaję Ci się cały! Nie
pozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie!” – albo i jeszcze
krócej.
Oczywiście
warto zadbać, by dokonywało się to w spokoju i skupieniu, z
szacunkiem właściwym randze tego, co ma się dokonać. Wcale nie
od rzeczy byłoby uklęknąć,
przyjąć odpowiednią postawę ciała wyrażającą cześć, miłość,
szacunek.
Można
aktowi komunii duchowej nadać formę
swoistej „liturgii”:wzbudzić
akt żalu (zakończony choćby „spowiedzią powszechną” lub
„Panie, zmiłuj się”), przeczytać fragment Ewangelii (na
przykład ten przypadający na dany dzień), pomodlić się Modlitwą
Pańską, odmówić „Baranku Boży…” i następnie w największym
możliwym skupieniu zaprosić Jezusa do swojego serca. Ale komunia
duchowa może być nieraz aktem bardzo krótkim, „szybkim” a
niemniej intensywnym, gdy w obliczu trudności, niebezpieczeństwa
chcę jeszcze ściślej zjednoczyć się ze Zbawicielem.